نماز و نمازگزار نماز و نمازگزار .

نماز و نمازگزار

اهميت نماز در قرآن

اهميت نماز در قرآن

نماز در قرآن

 

با نماز به خدا تقرّب جويي

كمال آدمي در تخلّق به اخلاق الهي است، پس هر چه انسان ملكوتي تر شود و از عالم ماده و تعلّقات و آلايشهاي آن وارسته شود و به يك سخن، هر چه بشر به مقام ربوبي نزديك تر شود، به همان اندازه به كمال مطلوب انساني متقرّب تر است. انسان پرهيزكار كه از ديدگاه اسلام نمونه انسان كامل است با نماز به خدا تقرّب مي جويد و بدين وسيله به منبع و سرچشمه كمال نزديكتر مي شود. در اين باره مولا علي – عليه السلام – در نهج البلاغه فرمودند: «الصَّلوهُ قُرْبانُ كُلِّ تَقِيٍّ.»؛ «نماز وسيله تقرّب هر انسان با پرواست.»

حضرت نماز را موجب نزديكي با تقوايان به خدا مي داند. آنان كه روحشان را از هر پليدي و زشتي حفاظت كرده و در دژي مستحكم از همه آفت ها، دور نگه مي دارند، خدا با آنهاست،«أنَّ اللّهَ مَعَ المُتَّقين.»

آنان كه سرانجام نيكو دارند: «وَ إنَّ لِلمُتَّقينَ لَحُسْنُ مَآبٍ» و در سايه درختان بهشت و نهرهاي جاري متنعّم اند: «إنَّ الْمُتّقينَ في ضِلالٍ و عُيونٍ.»

متّقين در سايه سار نماز، كه كامل ترين و بهترين ذكر خداست، مي توانند موجبات نزديكي هر چه بيشتر خود را به خالق يگانه فراهم آورند.

بي گمان همه انسان ها فطرتا به دنبال نوعي كمال اند و هر يك كمال خود را در چيزي مي دانند وليكن اساس تقرّب، نزديكي جستن به خداست.

نماز كامل، سبب قرب و منزلت و نزديكي به معبود است؛ زيرا چنان كه ثابت و محقّق است انسان به هر چه رو آورد و توجّه كامل به او داشته باشد، به وي نزديك مي شود و بعضي از اوصاف آن چيز در آيينه دلش هويدا مي شود و از اسرار و خصوصيّات آن اطّلاع مي يابد. پس چگونه ممكن است كسي روي دل خود را به سوي معبود كند و از قربش بي نصيب شود؟!

درباره اين كه نماز چگونه قربي بين خالق و مخلوق ايجاد مي كند، بايد گفت «قرب» چهار مرتبه دارد؛ قرب زماني، قرب مكاني، قرب معنوي و قرب الهي.

قرب زماني، مثل اين كه مي گوييم زمان حضرت رسول اكرم- صلي الله عليه و آله – نزديكتر است از زمان حضرت عيسي به ما. قرب مكاني، مثل اين كه مي گوييم ماه به ما نزديكتر است از خورشيد. قرب معنوي، مثل اين كه مي گوييم عالمان به رسول خدا – صلي الله عليه و آله – از جاهلان نزديكترند. يا آن كه بگوييم فلاني نزديكتر است به پدرش از پسر ديگر او. قرب الهي برتر و بالاتر و دقيق تر است از قرب معنوي. قرب خداوند به تمام موجودات از جهت احاطه رحمت رحمانيّه و فيض منبسط الهي يكسان است، چنان كه فرمود: «وَ هُوَ مَعَكُم أينَما كُنْتُم»؛ «هر جا كه باشيد او با شماست.» ليكن قرب مخلوقات نسبت به او تفاوت بسياري دارد. قرب و نزديكي هر كسي نسبت به خداوند متعال به قدر كمالات نفساني اوست؛ چون ذات كبريايي، كامل مطلق است و كسي به او نزديك تر است كه نسبت به ديگران از حيث كمالات نفساني و روحاني كاملتر شده است. با توجّه به آنچه گفته شد، معلوم مي شود كه نماز حقيقي و كامل، عملي است كه با آن، انسان به قرب معنوي مي رسد و بر اثر مداومت و حضور قلب به خداوند متعال نزديكتر مي شود و مقام و منزلتي خاص در پيشگاه الهي پيدا مي كند.

نماز و انبيا

قرآن كريم درباره نماز انبيا به تفصيل سخن گفته است.

حضرت ابراهيم – عليه السلام – به خداوند عرض كرد:

«رَبِّ اجْعلني مُقيمَ الصَّلوهِ وَ مِن ذُريّتي»

«پروردگارا من و ذريه مرا در زمره نماز گزاران قرار ده.»

خداوند متعال درباره حضرت اسماعيل مي فرمايد:

«وَ كانَ يَأمُرُ اَهْلَهُ بِالصَّلاهِ وَ الزَّكاهِ و كانَ عِندَ رَبِّه مَرضِيّا»

«اسماعيل كسان خود را به نماز و زكات فرمان مي داد و نزد پروردگارش پسنديده بود.»

درباره حضرت موسي آمده است:

«فَاعْبُدْنِي و أَقِمِ الصَّلوهَ لِذكرِي»

«پس مرا به يگانگي بپرست و نماز را براي من اقامه كن.»

درباره حضرت شعيب آمده است:

«قالُوا يا شُعَيبُ أصَلوتُكَ تَأمُرُكَ اَنْ نَتْرُكَ ما يَعْبُدُ اباؤُنا»

«قوم شعيب به او گفتند: آيا اين نماز تو، تو را امر مي كند كه دعوي رسالت كني و ما را از بت پرستي منع كني.»

درباره حضرت زكريا آمده است:

«فَنادَتْهُ المَلائِكَهُ وَ هُوَ قائمٌ يُصَلِّي في المِحْرابِ»

«پس زكريا را فرشتگان ندا كردند هنگامي كه در محراب عبادت به نماز ايستاده بود.»

درباره حضرت عيسي آمده است :

«وَ اَوْصانِي بالصَّلوهِ والزَّكوهِ ما دُمْتُ حَيَّا»

« عيسي گفت: پروردگار، مرا به نماز و زكات تا زنده ام سفارش فرموده است.»

نماز و مؤمنان

نماز و ايمان به غيب:

«اَلَّذينَ يُؤمِنُونَ بِالغَيبِ وَ يُقيمُونَ الصَّلوه»

«كساني كه به جهان غيب ايمان دارند و نماز را به پا مي دارند.»

نماز از اوصاف ابرار:

«وَلكِنَّ البرَّ مَن آمَنَ بِاللّهِ… وَ اَقامَ الصَّلوه و آتي الزّكوه.»

«نيكوكار كسي است كه به خداي عالم و… ايمان آورده و نماز به پا دارد و زكات مال را به مستحق برساند.»

نماز مصداق كامل ايمان:

«وَ ما كانَ اللّه لِيُضيعَ إيمانَكُم»

«خداوند اجر پايداري شما را در راه ايمان تباه نگرداند. (توجه به قبله و نماز)

خشوع در نماز از صفات مؤمنان:

«قَد اَفلَحَ المؤمنون الَّذينَ هُمْ في صَلوتِهِم خاشِعُون»

«به راستي كه مؤمنان رستگار شدند، همانان كه در نمازشان خاشع اند.»
نماز و مؤمنان صالح:

«اِنَ الّذينَ آمنوا وَ عَمِلُوا الصّالِحاتِ وَ اَقامُوا الصّلوهَ لهُم أجْرُهُم عِندَ رَبِّهم»

«همانا كساني كه اهل ايمان و نيكوكارند و نماز به پا دارند، آنان را نزد پروردگارشان پاداش نيكو خواهد بود.»
اقامه نماز همت مردان مؤمن:

«رِجالٌ لا تُلْهيهِمْ تِجارَهٌ وَ لا بَيعٌ عَنْ ذِكرِ اللّهِ وَ اِقام الصَّلوهِ»

«پاك مرداني كه هيچ كسب و تجارتي آنان را از ياد خدا غافل نگرداند و نماز به پا دارند.»
مؤمنان و محافظت بر نماز:

«وَ الَّذينَ يُؤمِنُونَ بِالآخره يؤمنون به وَهُمْ عَلَي صَلاتِهِم يُحافِظون»

«آنان كه به عالم آخرت ايمان آورده و مؤمن به قرآن هستند آنها نماز را محافظت خواهند كرد.»
نماز و اطمينان قلبي مؤمنان:

«الَّذينَ آمَنُوا وَ تطمَئنُّ قُلُوبُهُم بِذِكرِ اللّهِ اَلا بِذِكرِ اللّهِ تَطْمَئِنُّ القُلُوب.»

«آنان كه به خدا ايمان آورده و دلهاشان به ياد خدا آرام مي گيرد. بدانيد كه تنها با ياد خداست كه دل ها آرام مي گيرد.»

نماز و ولايت

«وَ اَقيمُوا الصَلاهَ وَ اتُو الزَّكوه وَ اَطيعُوا الرَّسُولَ لَعلَّكُمْ تُرحَمُونَ»

«نماز را به پا داريد، زكات را بپردازيد و از فرستاده خدا فرمان ببريد باشد كه مورد رحمت او واقع شويد.»

«فَاقيمُوا الصَّلوهَ واتُوا الزَّكوهَ وَاعتَصِمُوا بِاللّهِ هُوَ مَوْلاكُمْ فَنِعْمَ الْمَولي وَ نِعْمَ النَّصيرُ»

«نماز را به پا داريد، زكات را بپردازيد و به خدا متوسّل شويد. او دوستدار و سرپرست شماست و او بهترين ياريگر و سرپرست براي شماست.»

«وَ يُقيمُونَ الصَّلاهَ وَ يُؤتُونَ الزَّكاهَ وَ يُطيعُونَ اللّه وَ رَسُولَه»«نماز را به پا مي دارند و زكات را مي دهند و از خدا و فرستاده او فرمان مي برند.»

نمازگاه فرشتگان

حضرت علي- عليه السلام – هنگامي كه شنيد مردي دنيا را نكوهش مي كند، ضمن بيان جملاتي شيوا و پُر محتوا در توبيخ او، صفات پسنديده اي را براي دنيا بر شمرد كه از جمله آنها اين است:

«إنَّ الدُّنيا… مسجدُ أحبَّاءِ اللّه وَ مُصَلّي مَلائِكَهِ اللّهِ…»

«به درستي كه دنيا مسجد محبّان خداست و نمازگاه فرشتگان خدا…»

دوستان خدا، هميشه، در هر جا و در هر حال كه باشند ياد خدا و نعمتهاي او را با خود دارند و به شكرانه همه مواهبي كه به آنان عطا شده است، در هر فرصتي كه دست دهد و مجالي كه پيدا شود، به نماز قامت مي بندند و در پيشگاه عظمت و بزرگواري آن ذات متعال به سجده افتاده و پيشاني بر خاك مي سايند. فرشتگان نيز به پاس اخلاص و محبّتي كه اين بندگان صالح به خدا دارند، به آنان اقتدا كرده و به نماز مي ايستند. اينان باور دارند كه دنيا مزرعه آخرت است و در اين مزرعه محصولي را كشت مي كنند كه هنگام برداشت، جز بهشت جاودان و رضايت و خشنودي خداوند درو نكنند، چرا كه «وَ رضوانٌ مِنَ اللّهِ اكبر» و به اين ترتيب با اين كه اولياي خدا دل در گرو دنيا ندارند، امّا علي- عليه السلام – از آن جهت كه مي توان در آن، خدا را عبادت كرد، آن را ستوده است.

آيات الهي نماز در قرآن

اهمّيّت و جايگاه نماز به عنوان وظيفه الهي در آيات متعدد قرآن كريم مطرح شده است. در ابتدا به آيات نماز در سوره بقره پرداخته، سپس به طرح ساير آيات در سوره هاي ديگر قرآن با عناوين رابطه نماز و ولايت ؛ نماز و مؤمنـان ؛ نماز و انبيا، و مخالفان نماز مي پردازيم. در مجموع ۵۲ آيه از آيات الهي قرآن درباره نماز است.

«اَلَّذين يُومِنُونَ بِالغَيْبِ وَ يُقيمُونَ الصَّلوهَ وِ مِمّا رَزَقْناهُم يُنفِقُونَ»

«كساني كه به جهان غيب ايمان آرند نماز را به پا مي دارند و از هر چه روزيشان كرديم، انفاق مي كنند.»

«وَ أَقيِمُوا الصَّلوهَ وَ ءَاتُوا الزَّكوهَ وَارْكَعُوا مَعَ الرّاكِعينَ»

«نماز را به پاي داريد و زكات بدهيد و با خداپرستان حق را پرستش كنيد.»

«وَ استَعينُوا بِالصَّبرِ وَ الصَّلوهِ وَ اِنّها لَكَبيرَهٌ اِلاّ عَلي الخاشِعينَ.»

«از خداوند با صبر و نماز ياري بجوييد و صبر و نماز به غير از خاشعان بر ديگران دشوار است.»

«وَ قولُوا لِلنّاسِ حُسنا وَ أقيمُوا الصَّلوه وَ ءَاتُو الزَّكوهَ»

«به زبان خوش با مردم تكلّم كنيد و نماز را به پاي داريد و زكات مال خود را بدهيد.»

«وَ أَقيمُوا الصَّلوهَ وَ ءَاتُوا الزَّكوهَ وَ ما تُقَدِّموا لِأنفُسِكُم مِنْ خَيرٍ تَجِدوهُ عندَاللهِ»

نماز را به پاي داريد و زكات بدهيد و بدانيد آنچه براي خود پيش مي فرستيد، در نزد خدا خواهيد يافت.»

«وَ إذ جَعَلْنا البَيْتَ مَثابَهً لِلنّاسِ… مِن مَقامِ ابراهيمَ مُصَلّي… وَالعاكفينَ وَ الرُّكَعِّ السُّجُودِ»

«به ياد آر هنگامي كه قرار داديم خانه كعبه را محل امن و دستور داده شد كه مقام ابراهيم را جايگاه پرستش خدا قرار دهيد و از ابراهيم و فرزندش اسماعيل پيمان گرفتيم كه حرم خدا را از هر پليدي پاكيزه داريد براي اين كه اهل ايمان به طواف و اعتكاف حرم بيايند و در آن نماز و طاعت خدا به جاي آرند.»

«وَ أَقامَ الصَّلوهَ وَ ءَاتي الزَّكوهَ وَالمُوفُونَ بِعهدِهِم اذا عاهَدُوا»

«[نيكوكار كسي است كه]…نماز را بپا دارد و زكات بپردازد و [نيز كساني كه [هنگامي كه عهد مي بندند به عهدشان وفا مي كنند».

«حافظُوا عَلَي الصَّلواتِ والصّلاهِ الوسْطي و قُوموا لِلّهِ قانتين»

«بر نمازها و نماز ميانه مواظبت كنيد و خاضعانه براي خدا به پا خيزيد.»

«اِنَّ الَذينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصّالِحاتِ وَ أَقامُوا الصَّلوهَ لَهُمْ أَجْرُهُم عِندَ رَبِّهم وَ لا خَوفٌ عليهِم وَ لا هُم يَحزَنُونَ»

«همانا آنان كه اهل ايمان و نيكوكارند و نماز به پا دارند، آنان نزد پروردگارشان پاداش نيكو خواهند داشت و هرگز ترس از [آينده] و اندوه [از گذشته] نخواهند داشت.»

«فَاِذا قَضيتُمُ الصَلاهَ فَاذكُروا اللّهَ قياما و قُعُودا و عَلي جُنُوبِكُمْ فاذا اطمأننتم فاقيموا الصلوه اِنَّ الصَّلوهَ كانَتْ علي المؤمنين كِتابا مَوقوتا»

«پس چون نماز به جاي مي آوريد، خدا را در همه حال ايستاده، نشسته و به پهلو خفته ياد كنيد و هر گاه آسوده خاطر شديد، نماز را به طور كامل برپا داريد كه نماز به وقت هاي معين بر مؤمنان مقرّر شده است.»

«ربِّ اجْعَلني مُقيمَ الصّلاهِ وَ مِنْ ذُرّيَّتي رَبَّنا وَ تَقَبَّلْ دُعاء»

«پروردگارا! مرا بر پا دارنده نماز قرار ده و فرزندان مرا نيز، پروردگارا! دعاي مرا بپذير.»

«وَ كانَ يَأمُرُ أهلَهُ بِالصَّلاهَ وَ الزَكاهِ وَ كانَ عِندَ رَبِّهِ مَرْضيّا»

«اسماعيل كسان خود را به نماز و زكات فرمان مي داد و نزد پروردگارش پسنديده بود.»

«واَوْصانِي بِالصلوهِ وَالزكاه مادُمْتُ حِيّاً»

«عيسي گفت كه پروردگار مرا به نماز و زكات تا زنده ام سفارش كرد.»

«اُتْلُ ما اُوحِيَ اليك مِنَ الكِتابِ وَ أقِمِ الصَّلاهَ ان الصلوه تَنْهي عَنِ الْفَحشاءِ والمُنكَرِ وَ لَذِكْرُ اللّهِ اكبَرُ وَ اللّهُ يَعْلَمُ ما تَصنَعُونَ»

«آن چه را كه از كتاب به تو وحي شده است بخوان و نماز را بر پا دار، كه نماز از كار زشت و ناپسند باز مي دارد و به يقين ياد خدا از هر عبادتي بالاتر است و خدا مي داند چه مي كنيد؟»

«قَدْ اَفْلَحَ المؤمِنُونَ الَّذينَ هُمْ في صَلاتِهِم خاشِعُونَ»

«به راستي كه مؤمنان رستگار شدند، همانان كه در نمازشان خاشع اند.»

«فَنادَتُه المَلائِكَهُ وَ هُوَ قائِمٌ يُصَلِّي فِي المِحْرابِ»

«پس زكريا را فرشتگان ندا كردند هنگامي كه در محراب عبادت به نماز ايستاده بود.»

«يا مَريَمُ اُقْنُتي لِرَّبِكِ وَاسْجُدِي وَارْكَعِي مَعَ الرّاكِعينَ.»

«اي مريم! فرمان بردار خدا باش و نماز را با اهل طاعت به جاي آر.»

«اُمَّهٌ قائِمَهٌ يَتلُونَ آياتِ اللّهِ آناءَ اللَّيلِ وَ هُمْ يَسْجُدُونَ.»

«طايفه اي از اهل كتاب در دل شب به تلاوت آيات خدا و نماز و طاعت حق مشغول هستند.»

«يا ايُّها الَّذينَ آمَنُوا لا تَقَرُبوا الصَّلاهَ وَ اَنتُم سُكاري حَتّي تَعلَموا ما تَقُولُونَ.»

«اي كساني كه ايمان آورده ايد! در حال مستي به نماز نزديك نشويد تا آن زمان كه [از مستي بيرون آييد و] بدانيد چه مي گوييد؟»

«الّذينَ اِنْ مَكنّاهم في الارض اقاموا الصَّلوه و ءاتُوا الزَّكوه»

«مؤمنان كساني اند كه اگر در زمين قدرت و مكنت دهيم شان نماز به پا مي دارند و زكات مي دهند.»

«رَبَّنا اني اَسْكَنْتُ مِنْ ذُريَّتي بِوادٍ غيرِ ذي ذرعٍ رَبَّنا ليقيموا الصَّلوه.»

«پروردگارا! من فرزندانم را در سرزميني بي آب و علف ساكن ساختم تا نماز را برپا دارند.»

«اِنَّما يَعمر مساجِدَ اللّهِ مَن آمَنَ بِاللّهِ واليَومِ الآخِر و اَقام الصَّلوه.»

«تنها كساني مساجد خدا را آباد مي كنند كه ايمان به خدا و روز قيامت داشته و نماز را به پا مي دارد.»

«قُل اِنَّ صَلاتي و نُسُكي و مَحيايَ و مَماتي للّهِ ربِّ العالَمين.»

«بگو: در حقيقت نماز من و ساير عبادات من و زندگي و مرگ من، براي خدا، پروردگار جهانيان است».

«فَخَلَفَ مِن بَعدِهِم خَلْفَ اَضاعُواالصلوه واتَّبَعُوا الشَّهَوات.»

«امّا پس از آنان فرزندان ناشايسته است روي كارآمدند كه نماز را تباه كردند.»

«فَإنْ تابُوا و اقامُوا الصَّلوهَ و آتوا الزَكوه فَاخوانُكم في الدين»

«اگر توبه كنند و نماز را برپا دارند و زكات را بپردازند برادر ديني شما هستند.»

«وَ الذّينَ يُمَسِّكُونَ بِالكِتابِ وَ اقامُوا الصَّلوهَ اِنّا لا نُضيعُ اَجرَ المُصلِحينَ.»

« خدا پاداش كساني را كه به قرآن چنگ مي زنند و نماز را به پا مي دارند، ضايع نمي كند.»

نام هاي نماز در قرآن

۱- صلوه: «إنّما المؤمنُون… اَلَّذِينَ يُقيمُونَ الصَّلوهَ»

«مؤمنان فقط كساني اند كه نماز را به پا مي دارند.»

۲- ايمان: «وَ ما كانَ اللّهُ لِيُضِيعَ ايمانَكُمْ»

«خدا نماز شما را بدون پاداش نمي گذارد.»

۳- تسبيح: «فَسُبْحانَ اللّهِ حينَ تُمْسُونَ وَ حينَ تصبحُونَ.»

«هنگام شام و صبح و شبانگاه و نيمروز نماز به جا آوريد.»

۴- قرآن: «اَقِم الصَّلوهَ لِدُلُوك الشمس… و قُرآنَ الْفَجر.»

«پس از زوال آفتاب تا هنگام تاريكي شب نماز را به پاي دار و… و نماز صبح را بجاي آور.»

۵- حَسَنَهَ: «وَ اَقِمِ الصَّلوه… اِنَّ الْحَسَنات يُذهِبنَ السَّيئات.»

۶- ركوع: «وَ اَقيمُوا الصَّلوهَ… وَارْكَعُوا مَعَ الرّاكِعين.»

«نماز را بپا داريد… و با نمازكنندگان، نماز به جاي آوريد.»

۷- قُنُوت: «يا مَريَمُ اُقنُتي لِرَبِّكِ وَاسجُدِي وَارْكَعِي مَعَ الرّاكِعين.»

«اي مريم! براي پروردگار خود به نماز بايست»

۸- قيام و سجده: «لَيْسُوا سَواءً، مِنْ اَهلِ الكِتابِ اُمّهٌ قائمهٌ، يَتلُونَ آياتِ اللّهِ آناءَ اللَّيلِ وَ هُمْ يَسْجُدون.»

«ولي همه آنان يكسان نيستند. از ميان اهل كتاب،گروهي هستند كه قيام مي كنند (نماز به پا مي دارند)و در دل شب آيات الهي را در حال سجده مي خوانند.»

۹- استغفار: «وَ اللّهُ بَصيرٌ بِالعِبادِ الَذينَ… وَالمُسْتَغفِرينَ بِالأَسْحارِ»

«خداوند به امور بندگان خود بيناست. همان كساني كه مي گويند: پروردگارا! ما ايمان آورديم،… اينان شكيبايان، راستگويان و فرمانبرداران و انفاق كنندگان و آمرزش خواهان در سحرگاهانند.»

۱۰- ذِكرْ: «حافِظُوا عَلَي الصَّلواتِ… فَإذا اَمِنْتُم فاَذكْرواللّهَ»

«بر نمازها و نماز ميانه مواظبت كنيد،… پس اگر بيم داشتيد، پياده يا سواره نماز كنيد و چون ايمن شديد، خدا را ياد كنيد.»

۱۱- امانت: «اِنّا عَرَضْنَا الأمانَهَ عَلَي السَّمواتِ و الْأرْضِ والْجِبَالِ فَاَبَيْنَ اَنْ يَحْمِلْنَهَا وَ اَشْفَقْنَ مِنْهَا و حَمَلَها الإنْسَانُ…»

«ما، امانت خود را بر آسمانها و زمين و كوه ها عرضه كرديم، از برداشتن آن سرباز زدند و از آن ترسيدند و انسان، آن را برداشت…»

مخالفان نماز
ترك كنندگان نماز:

«فَلا صدّقَ و لا صَلّي»

«او هرگز ايمان نياورد و هرگز نماز نخواند.»
سهل انگاران در نماز:

«فَوَيلٌ لِلمُصَلّين الَّذينَ هُمْ عَن صَلوتِهِم ساهُون»

«پس واي بر نمازگزاراني كه در نماز خود سهل انگاري مي كنند!»
ضايع كنندگان نماز:

«فَخَلَفَ مِن بَعدِهم خَلْفَ اَضاعُوا الصَّلوه واتَّبَعُوا الشَّهَوات.»

«پس از آنان جانشيناني آمدند كه نماز را تباه كردند و به دنبال شهوات رفتند.»

«وَ إذا قامُوا إلي الصَّلوهِ قامُوا كُسالي.»

«منافقان هنگامي كه به نماز بر مي خيزند با كسالت بر مي خيزند و در برابر مردم ريا مي كنند.»

نماز بر پايه يقين و ولايت

«[وَ سَمِعَ رَجُلاً مِنَ الحَروريَّه، يَتَهَجَّدُ وَ يَقْرَأُ فقال:] نَومٌ علي يقينٍ خيرٌ مِنْ صَلوهٍ في شكٍّ.»

«حضرت علي ـ عليه السلام ـ [صداي يكي از خوارج را شنيد كه نماز شب مي خواند و قرآن تلاوت مي كرد، فرمود:] خواب توأم با يقين بهتر از نماز با شك است.»

نمازي كه برپا داشتن آن سفارش شده، از نمازگزاراني مورد انتظار است كه دلهايشان سرشار از ياد خدا و عشق به او باشد و هيچ چيز نتواند در آن خِلَلي وارد كند.

حضرت علي ـ عليه السلام ـ درباره يقين فرموده اند:

«يُستَدَلُّ عَلَي اليَقين بِقَصْر الاَمَلِ وَ اِخلاصِ العَمَل و الزُّهدِ في الدُّنيا.»

«آنچه بر يقين دلالت مي كند كوتاهي آرزو؛ خالص گردانيدن عمل و بي رغبتي به دنيا است.»

برپا داشتن نماز از كساني پسنديده است كه به يگانگي خدا و روز جزا ايمان دارند و از آرزوهاي دور و دراز دنيوي چشم پوشيده و اعمالشان را براي خدا خالص كرده اند و هيچ سخني و عملي نتواند در نيّات پاكشان خللي وارد كند؛ وگرنه كساني كه در عدالت مجسّم و حقانيّت برگزيده خدا و رسول هم شك كرده و مي كنند بهتر است كه به همراه خواب روح و قلبشان، چشمانشان را نيز به خاك بسپارند.

نماز هر چند كه يك سلسله اعمال است كه انسان موظّف است آنها را به جا آورد و ترتيب و موالات را رعايت كند و چيزي كم يا زياد نكند وليكن جان نماز ايمان و يقيني است كه در دل انسان با ايمان قرار دارد و او را به انجام اين اعمال وا مي دارد و يقين و اطميناني كه در حركات و سكنات نمازگزار متجلّي مي گردد، به اين عبادت شكل و معني مي دهد. به عبارت ديگر، نماز توأم با شناخت، درك، شعور و فهم، داراي ارزش است و بدون آن كالبد بي روحي است كه بهائي ندارد. همين است كه گفته مي شود اگر انسان شب بخوابد و نماز شب نخواند امّا دلش آكنده از يقين و شناخت و معرفت باشد، بهتر از كسي است كه شب تا سحر بيدار بماند و نماز بخواند ليكن فهم و شعور و شناخت و آگاهي نداشته باشد و فردي متحجّر و بي معرفت باشد همچون خوارج.

حضرت براي خوارج روشن فرمود كه اينان كه امام خود را نشناخته و در يكي از اركان دين ترديد دارند، نماز شب و قرآن خواندنشان بي نتيجه است.

اگر نماز با معرفت و يقين باشد، به اقتضاي درجه معرفت و يقين، نمازگزار حلاوت و شيريني نماز را درك مي كند و تحت هيچ شرايطي دست از عشقبازي با آن نمي كشد، اگرچه بدنش آماج تير شود. لازم به ذكر است كه از ابتداي سخن اميرالمؤمنين، حضرت علي ـ عليه السلام ـ معلوم مي شود كه منظور از «نماز با شك» نماز استحبابي و نماز شب است؛ زيرا نماز واجب در هيچ حالتي ساقط نمي شود، مگر اين كه بگوييم امام ـ عليه السلام ـ درصدد بيان اين مطلب است كه نماز بدون ولايت نماز نيست، نه اين كه اصلاً نماز نخواند.

قدرشناسان نماز

«وَ قد عَرَفَ حَقَّهَا رجالٌ مِنَ المؤمنينَ الّذين لا تَشْغَلُهُمْ عَنها زينهَ متاعٍ، وَ قُرَّهَ عَيْنٍ مِنْ وَلَدٍ و لا مالٍ يقولُ اللّهُ سُبْحانَهُ «رِجالٌ لا تُلهيهِمْ تِجارَهٌ و لا بَيْعٌ عَنْ ذِكْرِ اللّه و اِقامِ الصَّلوهَ و ايتاءِ الزَّكوهِ.»

«قدر و اهمّيّت نماز را مرداني از مؤمنان مي دانند كه زينت كالاي دنيا و فرزند و مالي كه نور چشم انسان است آنها را به خود مشغول نمي دارد، چنان كه خداوند سبحان مي فرمايد: “مرداني هستند كه تجارت و داد و ستد دنيا، آنها را از ياد خدا و اقامه نماز و پرداخت زكات باز نمي دارد.»

بسياري از مردم براي به دست آوردن مال دنيا و حتّي رسيدگي بيش از حد به فرزندان و خانواده، نمازهاي واجب خود را سست مي خوانند و چه بسا نمازشان را تعطيل مي كنند. اين گونه افراد فكر مي كنند كه با اِعمال اين روش ها مي توانند بر مال خود بيفزايند؛ غافل از اين كه رزق و روزي به دست تواناي خداست، و حرص زدن و جان كندن نه تنها چيزي به آن مقدار نمي افزايد، بلكه ممكن است چيزي هم بكاهد.

اميرالمؤمنين علي ـ عليه السلام ـ در اين باره فرمود:

«لا يَتْرُكُ النّاسُ شيئا مِنْ امرِ دينهِم لِاسْتِصْلاحِ دُنياهُمْ إلاّ فَتَحَ اللّهُ عَلَيْهِم مَا هُوَ أضَرُّ مِنْهُ.»

«مردم چيزي از كار دينشان [چون نماز] را براي به دست آوردن سود دنيا از دست نمي دهند، مگر آن كه خدا به روي آنها چيزي را مي گشايد كه زيانش بيشتر است از آن سودي كه به دست آورده اند.»

امام علي ـ عليه السلام ـ آن كسي كه از همه چيزِ دنيا به يك لباس ساده و كفش وصله دار و نان جوين و نمك قناعت كرده بود، به خلاف انسانهاي دنياطلب و مال پرست، مؤمنان را انسانهاي پاك و ذاكري معرّفي مي كند كه حتّي فرزند هم كه نور چشم او در دنياست، وي را از نماز باز نمي دارد، و در واقع به فرستاده خدا تمسّك كرده و نور چشم خويش را نماز مي داند. از اين رو، كلام علي ـ عليه السلام ـ اشاره دارد به قول پيامبر ـ صلي الله عليه و آله ـكه فرمود: «قُرَّهُ عيني فِي الصَّلوه»: «روشنايي چشم من در نماز است.»

امام حسين ـ عليه السلام ـدر شب عاشورا به برادرش عبّاس فرمود:

«اگر بتواني امروز اينان را از جنگ منصرف كني، اين كار را بكن. شايد امشب را در پيشگاه الهي به نماز بايستم.»

«فَإنَّهُ يَعْلَمُ أنّي أُحِبُّ الصَّلوهَ لَهُ و تلاوَهَ كِتابِهِ»

«زيرا خدا مي داند كه من نماز خواندن و قرآن تلاوت كردن براي او را دوست مي دارم.»

نماز و عبادت احرار

«إنَّ قَوْما عَبَدُوا اللّهَ رَغْبَهً فَتِلكَ عِبادَهُ التُّجارِ، وَ إنَّ قَوْما عَبَدُوا اللّهَ رَهْبَهً فَتِلكَ عِبادَهُ العبيد و إنَّ قَوْما عَبَدُوا اللّهَ شكرا فَتِلكَ عِبادَهُ الأحرار.»

«گروهي خدا را به انگيزه ثواب و پاداش مي پرستند، اين عبادت تاجران و بازرگانان است؛ و گروهي خدا را از روي ترس مي پرستند، اين عبادت غلامان و برده صفتان است؛ و گروهي خدا را از روي سپاسگزاري مي پرستند، اين عبادت آزادگان است.»

حقيقت عبادت، تعظيم و طاعت خدا و چشم پوشي از غير اوست و پيشتر گفته شد كه برجسته ترين مظهر عبادت، «نماز» است، از اين رو، اين تقسيم مراتب، به واقع بيان مراتب و مدارج نماز و نمازگزاران است.

خداوند متعال بندگان گوناگوني دارد كه هر يك از آنها ذات اقدسش را در حد توان فكري خويش عبادت مي كنند و به درگاهش نماز مي گزارند و خداوند نيز از اين بندگان به مقدار ارزش عبادتشان قدرداني مي كند، هر مقدار كه شناخت و معرفت عبادت كننده و نمازگزار بيشتر و بالاتر باشد، پاداش بهتر و مقامي والاتر نزد خدا دارا خواهد بود. از اين رو، رهبران ديني به درگاه ربوبي، ناله و عرض نياز مي كردند و بسيار نماز مي خواندند.

ابن ابي الحديد در مقدّمه شرح نهج البلاغه اش مي گويد: «عبادت علي ـ عليه السلام ـ بيشتر از عبادت همه كس بود؛ زيرا او بيشتر روزها روزه دار بود و تمام شبها مشغول نماز، حتّي هنگام جنگ نيز نمازش ترك نمي شد، او عالمي بود با عمل كه نوافل و ادعيه و تهجّد را به مردم آموخت. از اين رو در مقام عمل به پيشگاه خداي تعالي عرض مي كند: «خدايا من تو را به طمع بهشت و يا از ترس جهنّم عبادت نمي كنم، بلكه تو را بدان جهت مي پرستم كه شايسته پرستش يافتم.»

آري، هر كس در حقيقت به قدر معرفت و تلاش خود از لذّت نماز بهره مند مي شود. عدّه اي «نماز تاجرانه» مي خوانند؛ يعني مي خواهند با خدا تجارت كنند، چيزي بدهند و چيز بيشتري بگيرند. عدّه اي «نماز غلامانه» مي خوانند، مثل عمل غلامان و بردگان است كه در زير شلاّق اربابها قرار مي گيرند، در حالي كه به آنها تكليف مي كنند و آنان از ترس اين كه اگر تكليف را انجام ندهند شلاّق مي خورند، تكليف را انجام مي دهند، امّا بعضي «نماز سپاسگزارانه و آزادانه» مي خوانند؛ يعني خدا را فقط براي خودش و به اين دليل كه دوست دارند، از روي عشق و علاقه به ذات مقدّسش پرستش مي كنند. پس از توضيح ذكر شده معلوم مي شود كه برترين و عالي ترين عبادت، عبادت آزادگان و نماز از روي سپاسگزاري است. چنان كه اميرالمؤمنين، علي ـ عليه السلام ـمي فرمايد:

«لَوْ لَمْ يَتَوَعَّدِ اللّهُ عَلي معصيَتِهِ لَكانَ يَجِبُ اَلاّ يُعصي شكرا لِنِعَمِهِ.»

به فرض كه خداوند كيفري براي نافرماني معيّن نكرده بود، باز سپاسگزاري ايجاب مي كرد كه از فرمانش تمرّد نشود.


برچسب: ، احاديث درباره ي نماز، اهميت نماز، اهميت نماز از ديدگاه قرآن، تاثير نماز در قرآن، نماز از ديدگاه قرآن،
ادامه مطلب
امتیاز:
 
بازدید:
+ نوشته شده: ۱۲ شهريور ۱۳۹۶ساعت: ۰۳:۱۹:۳۸ توسط:farzrh موضوع:

اهميت نماز اول وقت

اهميت نماز اول وقت

نماز اول وقت

ملا محمدعلي مجتهد، معروف به مرحوم آيت‌الله احمد مجتهدي تهراني:

پس روزگاري مي‌آيد كه مردم شكم‌هايشان خدايشان است، موقع نماز و وقت نماز به دنبال شكم هستند. الان نانوايي‌ها و رستوران‌ها چه خبر است؟ در خانه‌ها بعضي در حال ناهار خوردن هستند و فكر نماز نيستند.

كساني كه نماز را در اول وقت نمي‌خوانند نماز آنها را نفرين مي‌كند و مي‌گويد خدا تو را ضايع و خراب كند همان طور كه تو مرا ضايع و خراب كردي.

به همين خاطر هم هست كه اين گونه افراد هميشه گرفتار هستند و مي‌‌گويند آقا من هر كار مي‌كنيم نمي‌شود اين كار، آن كار. اين براي اين است كه نماز اول وقت نمي‌خواني و پدر و مادر از دست تو ناراضي هستند.

از ملا مي‌پرسند: چرا هر كار مي‌كنيم كارمان به سامان نمي‌شود؟[در جواب گفت] براي اينكه نماز اول وقت نمي‌خواني و نماز هم نفرين‌تان مي‌كند.

استاد ما مرحوم آقاي برهان ۶۵ سال پيش بر روي منبر مي‌گفت و من هنوز يادم هست كه مي‌فرمود: آن كسي كه نماز مغرب را آن قدر دير بخواند كه آسمان پر از ستاره شود چنين كسي ملعون است.

به همين خاطر هم بود كه هنوز توي مأذنه گل دسته قم اذان مي‌گفتند و وسط‌هاي اذان بود كه آيت‌الله مرعشي نجفي به ركوع مي‌رفتند يعني آن قدر نماز را زود شروع مي‌كرد مبادا كه ستاره به آسمان بيايد. صبح‌ها هم همين طور اگر كسي آن قدر نماز صبحش را دير بخواند كه آسمان ديگر ستاره‌اي نداشته باشد چنين كسي هم ملعون است.

بنابراين دو نفر ملعون هستند: اول آن كسي كه آن قدر نماز مغرب را دير بخواند كه آسمان پر از ستاره شود و دوم آن كسي كه آن قدر نماز صبح را دير بخواند كه ستاره‌اي در آسمان باقي نمانده باشد و نزديك طلوع آفتاب باشد اين دو نفر ملعون هستند يعني از رحمت خدا به دور مي‌باشند.

شيخ رجبعلي خياط مي‌گفت: من هر وقت كه نماز مي‌خواندم نمازهايي مثل نماز امام زمان يا نماز جعفر طيار از خداوند حاجتي مي‌خواستم يك روز گفتم بگذار يك بار براي خود خدا نماز بخوانم و حاجتي نخواهم شاعر مي‌گويد:

تو بندگي چو گدايان به شرط مزد نكن/ كه خواجه خود روش بنده‌پروري دارد

همان شب شيخ رجبعلي خياط در عالم خواب ديد كه به او گفتند چرا دير آمدي؟ يعني چه يعني تو باديد ۳۰ سال پيش به فكر اين كار مي‌افتادي حالا سر پيري بايد بفهمي و نماز بخواني و حاجتي طلب نكني.

ما هر وقت جايي گير مي‌كنيم و اصطلاحا دم‌‌مان در تله‌اي كير مي‌كند مي‌گوييم خدا. اين شعر را استاد من شيخ اكبر برهان ۶۲ سال پيش در مسجد لرزاده بر روي منبر مي‌خواندند و من هنوز به ياد دارم كه:

هر وقت كه سرت به درد آيد/ نالان شوي و سوي من آيي
چون دردسرت شفا بدادم/ ياغي شوي و دگر نيايي

ما هر وقت با خدا كار داريم خدا را صدا مي‌زنيم چه قدر خوب است كه وقتي هم كه كاري نداريم بگوييم خدا.


برچسب: ، احاديث مهم نماز، اهميت نماز، بركات نماز اول وقت، حديث نماز اول وقت، فضيلت نماز اول وقت،
ادامه مطلب
امتیاز:
 
بازدید:
+ نوشته شده: ۱۲ شهريور ۱۳۹۶ساعت: ۰۳:۱۸:۲۲ توسط:farzrh موضوع:

اهميت نماز در زندگي

اهميت نماز در زندگي

 

نماز اول وقت

 

نماز و تاثير آن بر رفتار و زندگي افراد

پيامبر اكرم(ص) فرموده است كه نماز ستون دين است نماز يك رحمت بزرگ از طرف الله است. در حقيقت نماز چنان سرمايه اي است كه علاوه بر اينكه رضا و خشنودي الله را فراهم مي آورد سبب نجات از سختي ها و مشكلات دنيا خواهد شد و آرامش قلبي نيز حامل مي شود كساني هم هستند كه نماز مي خوانند اما به خواندن آن با جماعت اهتمام و پايبندي نمي كنند در صورتيكه به همان اندازه كه از طرف رسول الله به خواندن نماز توصيه شده به همان اندازه هم در مورد خواندن آن با جماعت تاكيد شده است. وقتي انسان نماز مي خواند ثوابي حاصل نمايد چه خوب است كه به مسجد برود و آنجا نماز بخواند و زحمتي نيست در آن اجر پايان است. رسول الله مي فرمايند نمازي كه شخص نمازگزار در مسجد با جماعت مي خواند از نمازي كه در خانه يا بازار مي خواند بيست و پنج برابر افزايش مي يابد وقتي انسان به طور كامل وضو مي كند سپس به سوي مسجد مي رود آن هم به نيت نماز و كار ديگري ندارد و در عوض هر قدمي بر مي دارد يك درجه ي او بلند مي شود و يك گناه معاف مي شود و بعد از نماز تا زمانيكه در همانجا با وضو نشستند فرشتگان براي او دعاي مغفرت و رحمت مي كنند و تا زمانيكه در انتظار نماز است ثواب نماز به او مي رسد كساني هستند كه نماز با جماعت را ترجيح داده ولي با فكر و توجه نماز را ادا نمي كنند حاجتها را به وسيله ي نماز از الله بخواهيد وقتي براي مردم گذشته حادثه اي پيش مي آمد فقط به سوي نماز متوجه مي شدند.

نماز چه فرادي خوانده شود، چه جماعت بر رفتارهاي فردي و اجتماعي انسان تاثير بسياري مي گذارد زيرا انسان را از هر نوع گناه و زشتيها باز مي دارد اگر انسانها به طرف نماز روي آورند مسلماً از گناه دست مي كشند در نتيجه امنيت و آرامش بيشتر خواهد شد. نماز ستون دين است، معراج مومنين است و خنكي چشم رسول خداست و يك رحمت از طرف پروردگار است. موقع هر پريشاني به سوي نماز روي آورند گويا متوجه شدن به سوي رحمت خداوند است. براي مردها واجب است كه نماز را به جماعت بخوانند زيرا هفتاد برابر ثواب دارد و رسول الله بر آن تاكيد فراواني داشتند و براي زنها هم دستور دادند كه نماز را فرادي و در خانه بخوانند كه ثواب آن بيشتر است از نماز جماعت.

هر كس كه نماز مي خواند تا كسي كه نمي خواند بسيار با هم متفاوت هستند زيرا نماز تاثير فراواني در جسم و روح انسان مي گذارد مثلاً جسمش شاداب و صورتش نوراني و شفاف مي شود و روحش هميشه شاداب مي باشد. از لحاظ اخلاق و رفتار اين است كه اخلاق نيكو دارد. رفتار و گفتارش بسيار آرام و دلنشين مي باشد و در اجتماع و بين مردم كه هست با حجاب كامل و پوششي درست و منظم مي باشد و حجاب هم نقش مهمي در اجتماع دارد كه پيامبر اكرم(ص) بر آن بسيار تاكيد داشتند و نماز انشان را از پليدي ها و دروغ و غيبت و تهمت و دزدي و غيره باز مي دارد.

حضرت محمد(ص) مي فرمايند كه ۱- خداوند(ج) قبل از هر چيز نماز را بر امت من فرض كرد و در قيامت پيش از همه حساب نماز گرفته مي شود. ۲- درباره نماز از خداوند بترسيد. ۳- ميان انسان و شرك، نماز حائل است. ۴- علامت اسلام نماز است هر كه دل را فارغ كرده و با رعايت اوقات و مستحبات، نماز بخواند مومن است. ۵- خدوند(ج) هيچ چيزي را بهتر از نماز، فرض قرار نداده است اگر چيزي بهتر از اينها را فرض قرار مي داد حتماً فرشتگانش را به اداي آن دستور مي داد، فرشتگان شب و روز بعضي در ركوع و بعضي در سجودند. ۶- نماز ستون دين است. ۷- نماز چهره شيطان را سياه مي كند. ۸- نماز نور مومن است. ۹- نماز بهترين جهاد است. ۱۰- به مجرّدي كه انسان به نماز مي ايستد خداوند(ج) به سوي او كاملاً توجه مي فرمايد و وقتي كه غافل مي شود الله(ج) توجهش را از او بر مي گرداند. ۱۱- اگر آفتي از آسمان نازل شود از آبادكنندگان مساجد دور مي گردد. ۱۲- اگر كسي به سببي در جهنم برود، آتش جاي سجده او را نمي سوزاند. ۱۳- خداوند(ج) جاي سجده را بر آتش جهنم حرام كرده است. ۱۴- پسنديده ترين عمل نزد خداوند(ج) نمازي است كه در وقت آن خوانده شود. ۱۵- از همه ي حالات انسان پسنديده ترين حالت نزد الله(ج) آن است كه او را در سجده در حالي افتاده ببيند كه پيشاني اش را بر زمين مي سايد. ۱۶- بيشترين نزديكي انسان با خداوند(ج) در حالت سجده است. ۱۷- نماز كليد بهشت است. ۱۸- وقتي انسان به نماز مي ايستد درهاي جنت باز شده و از ميان او و الله(ج) پرده ها برداشته مي شود تا زماني كه شخص به سرفه و غيره مشغول نشود. ۱۹- نمازگزار در خانه ي پادشاه جهان را مي زند و اين قانون است كه هر كس هر دري را بزند بالاخره آن در باز مي شود. ۲۰- اهميت نماز در دين چنان است كه اهميت سر در بدن است. ۲۱- نماز نور دل است هر كس كه مي خواهد دلش را نوراني كند بوسيله نماز بكند. ۲۲- هر كه خوب وضو كند و بعد از آن با خشوع و خضوع دو يا چهار ركعت نماز فرض يا نفل بخواند و از خداوند تبارك و تعالي مغفرت بخواهد الله(ج) گناهانش را نغفرت مي فرمايند و ما انسانها بايد از اين احاديث استفاده لازم را ببريم كه هم در اين دنيا و هم در آخرت پيروز و سربلند باشيم و پيش پروردگار و حضرت محمد(ص) سرافكنده نباشيم و اگر به دستورات الهي جامه ي عمل بپوشانيم و همه مردم اجتماع امروزي صالح و پرهيزگار باشند كشوري موفق و با امنيت و آرامش خواهيم داشت.


برچسب: ، احاديث در مورد نماز، اهميت نماز اول وقت، اهميت نماز در زندگي نمازگزار، تاثير نماز بر سلامتي، تحقيق در مورد نماز،
ادامه مطلب
امتیاز:
 
بازدید:
+ نوشته شده: ۱۲ شهريور ۱۳۹۶ساعت: ۰۳:۱۷:۰۱ توسط:farzrh موضوع:

حديث در مورد نماز

نماز

امام باقر عليه السلام در مورد نماز فرمودند:

مَن اَتَمَّ رُكوعَهُ لَم تَدخُلهُ وَحشَهٌ في القَبر.

هر كه ركوع نمازش را كامل انجام دهد هيچ ترس و وحشتي در قبر با سراغش نمي آيد.

(كافي(ط-الاسلاميه) ج ۳، ص ۳۲۱، ح ۷)

 

حديث در مورد نماز,حديث در مورد نماز اول وقت, حديث درباره نماز خواندن

حديث در مورد نماز

حديثي از پيامبر گرامي (ص) در مورد نماز :

نماز از آداب ( اوليه ) دين است، و آن مايه خشنودي خدا ، و راه و روش پيامبران الهي است. (بحارالانوار جلد ۸۲ صفحه ۲۳۱ )

حديث در مورد نماز اول وقت,حديث در مورد نماز,حديث درباره نماز

مجموعه احاديث درمورد نماز

حديثي از امام رضا عليه السلام در مورد نماز:

ان الصلوه احسن صوره خلقها الله
به درستي نماز نيكوترين صورتي است كه خدا آن را خلق كرد.
( جامع احاديث الشيعه ، ج ۴، ص ۵۰ )

حديث در مورد نماز اول وقت,حديث در مورد نماز,حديث در مورد نماز نخواندن

حديث در مورد نماز

إِنَّ الصَّلَاهَ تَنْهَى عَنِ الْفَحْشَاءِ وَالْمُنكَرِ

به درستي كه نماز از هر كار قبيح و نابايستي باز ميدارد.

يعني حقيقت نماز، شخص نمازگزار را اصلاح مي كند و از آلوده شدن به فحشاء و مُنكَر باز ميدارد.

(سوره عنكبوت آيه ۴۵ )

حديث در مورد نماز,حديث در مورد نماز اول وقت,حديث در مورد نماز نخواندن

حديث در مورد نماز خواندن

حضرت محمد (ص) در مورد نماز فرمودند:

موقعيت نماز در دين مانند موقعيت سر نسبت به بدن است.

(اثني عشريه صفحه ۸ و ۹)

حديث در مورد نماز,احاديث نماز,حديث در مورد نماز خواندن

حديث در مورد نماز از امام علي (ع)

حديثي از امام علي عليه السلام در مورد نماز:

فيما اوصي به اميرالمؤمنين (ع) عند وفاته : الصلوه، الصلوه، الصلوه
در آن چيزي كه اميرالمومنين (ع ) هنگام وفات وصيت كرد، اين بود: نماز، نماز، نماز.
( مستدرك الوسائل ، ج ۱، ص ۱۷۳ )

احاديث نماز,حديث در مورد نماز,حديث در مورد نماز خواندن

حديث در مورد نماز از پيامبر اكرم (ص)

پيامبراكرم صلي الله عليه و آله فرمودند:

اَحَبُّ الاعمالِ اِلَي اللهِ الصَّلاهُ لِوَقتِها ثُمَّ بِرُّ الوالِدَين ثُمَّ الجِهادُ في سَبيلِ اللهِ؛

بهترين كارها در نزد خدا نماز به وقت است، آنگاه نيكي به پدر و مادر، آنگاه جنگ در راه خدا.

(نهج الفصاحه ص ۱۶۷ ، ح ۷۰)

حديث در مورد نماز,مجموعه احاديث درمورد نماز,نماز

حديث در مورد نماز اول وقت

امام صادق (ع) در مورد اهميت نماز اول وقت فرمودند:

افضل الاعمال الي الله الصلاه لوقتها و بر الوالدين و الجهاد في سبيل الله
بهترين اعمال نزد خداوند، نمازاول وقت است پس از آن نيكي بر پدر و مادر، و سپس جهاد در راه خدا است.
( بحار الانوار، ج ۳، ص ۸۵ )

حديث در مورد نماز,احاديث نماز,حديث درباره نماز اول وقت

حديث در مورد نماز از حضرت زهرا (س)

حديثي از حضرت زهرا سلام الله عليها در مورد نماز:

فَجَعلَ اللهُ الايمانَ تَطهيراً لَكم مِنَ الشِّركِ، وَ الصَّلاهَ تَنزيهاً لَكم عَن الكِبرِ؛
خداي تعالي ايمان را براي پاكيزگي از شرك قرار داد، و نماز را براي دوري از تكبر و خودخواهي.
(احتجاج(طبرسي) ج۱، ص)

حديث در مورد نماز,نماز اول وقت,حديث در مورد نماز نخواندن

احاديث نماز

حديثي از پيامبر (ص) در مورد اهميت نماز :

بين العبد و بين الكفر ترك الصلاه
فاصله كفر و بندگي ترك نماز است.
( بحار الانوار، ج ,۸۲ ص .۲۰۲ ميزان الحكمه، ج ۵، ص ۴۰۳ )

حديث در مورد نماز,احاديث نماز,حديث در مورد نماز نخواندن

حديث در مورد نماز از امام باقر (ع)

اهميت نماز در حديثي از امام باقرعليه السلام:

نماز ستون دين است، مثل آن همانند ستون خيمه است كه وقتي استوار باشد ميخها و طنابها پابرجاست، و هرگاه ستون آن كج و شكسته شود هيچكدام از آنها استوار نمي مانند. (بحارالانوار جلد ۸۲ صفحه ۲۳۴)

حديث در مورد نماز,حديث در مورد نماز نخواندن,احاديث نماز

مجموعه احاديث درمورد نماز

پيامبر (ص ) در مورد نماز فرمودند :

اسرق الناس فاالذي يسرق من صلاته فصلاته تلف كما يلف الثوب الخلق فيضرب بها وجهه
دزدترين مردم كسي است كه به خاطر سرعت و شتابزدگي از نماز خود كم كند، نماز چنين انساني همچون جامه مندرسي در هم پيچيده شده، به صورت اوپرتاب مي گردد.
( ميزان الحكمه ، ج ۵، ص ۴۰۶ )

حديث در مورد نماز,حديث در مورد نماز نخواندن,احاديث نماز

حديث در مورد نماز از امام صادق (ع)

حديدثي از امام صادق عليه السلام در مورد نماز:

فَضْلُ الْوَقْتِ الْأَوَّلِ عَلَى الْأَخِيرِ كَفَضْلِ الْآخِرَهِ عَلَى الدُّنْيَا
فضيلت خواندن نماز در اول وقت نسبت به تأ خير انداختن آن، مثل فضيلت آخرت بر دنياست.
(ثواب الاعمال ص ۳۶ – بحارالأنوار(ط-بيروت) ج ۷۹ ، ص ۳۵۹ ، ح )

حديث در مورد نماز خواندن,حديث در مورد نماز,احاديث نماز

حديث در مورد نماز

حضرت محمد (ص) فرمودند :

هيچ گاه وقت نماز نمي رسد مگر اينكه فرشته اي در ميان مردم ندا مي دهد كه : اي مردم بپاخيزيد و با نماز خود آتشهايي را كه برافروخته ايد خاموش كنيد.

(بحارالانوار جلد ۸۲ صفحه ۲۰۹ )

حديث در مورد نماز,حديث در مورد نماز اول وقت,احاديث نماز

حديث در مورد نماز از حضرت محمد(ص)

پيامبر (ص) فرمودند:

لا صلوه لمن لا يتم ركوعها و سجودها
كسي كه ركوع و سجودش را ناتمام و شتابزده به جا مي آورد، نمازش پذيرفته نيست.

( بحار الانوار، ج ,۸۴ ص ۲۵۳ )

حديث در مورد نماز,حديث در مورد نماز خواندن,احاديث نماز

حديث در مورد نماز اول وقت
امام صادق عليه السلام در مورد چگونگي خواندن نماز فرمودند:

وقتي نماز واجب ميخواني آنرا در وقت خودش چنان بخوان كه گويا ديگر هرگز به نماز موفق نمي شوي.

(محجه البيضاء جلد ۱ صفحه ۳۵۰ )

حديث در مورد نماز,حديث در مورد نماز اول وقت, حديث درباره نماز خواندن

حديث در مورد نماز نخواندن

حديثي از پيامبر (ص) در مورد نماز:

من ترك صلوه لا يرجو ثوابها و لايخاف عقابها فلا ابالي ايموت يهوديا ونصرانيا او مجوسيا

كسي كه نماز را ترك كند، در حالي كه اميد به پاداش نمازش ندارد و ازعذاب ترك نماز نيز ترسناك نيست ، پس باكي نيست كه يهودي بميرد، يانصراني ، يا مجوسي.

( بحار الانوار، ج ,۸۲ ص .۲۰۳ ميزان الحكمه ، ج ۵، ص ۴۰۳ )

حديث در مورد نماز,حديث در مورد فوايد نماز,احاديثي در مورد نماز

حديث در مورد فوايد نماز

امام صادق عليه السلام فرمودند:

ما يَمنَعُ اَحَدَكُم اِذا دَخَل عَلَيهِ غَمٌّ مِن غُمُومِ الدُّنيا اَن يَتَوَضَّاَ ثُمَّ يَدخُلَ مَسجِدَهُ وَ يَركَعَ رَكعَتَينِ فَيَدعُوَ اللّه فيهِما؟ اَما سَمِعتَ اللّه يَقُولُ: «و َاستَعينوا بِالصَّبرِ وَ الصَّلاهِ»؟

چه چيز مانع مى شود كه هر گاه بر يكى از شما غم و اندوه دنيايى رسيد، وضو بگيرد و به سجده گاه خود رود و دو ركعت نماز گزارد و در آن دعا كند؟ مگر نشنيده اى كه خداوند مى فرمايد: «از صبر و نماز مدد بگيريد»؟

(تفسير عياشى ج ۱، ص ۴۳، ح)

حديث در مورد فوايد نماز,حديث در مورد نماز,احاديثي در مورد نماز

حديث در مورد نماز

حديثي از امام علي عليه السلام در مورد نماز:

هرگاه كسي به نماز مي ايستد، شيطان حسودانه به او مي نگرد، بخاطر آنكه مي بيند رحمت خدا او را فراگرفته است.

(بحارالانوار جلد ۸۲ صفحه ۲۰۷ )


برچسب: ، احاديث نماز، اهميت نماز، اهميت نماز بر زندگي، حديث در موردنماز، نماز و اهميت نماز،
ادامه مطلب
امتیاز:
 
بازدید:
+ نوشته شده: ۱۲ شهريور ۱۳۹۶ساعت: ۰۳:۱۵:۵۰ توسط:farzrh موضوع:

اهميت نماز

نماز

راه‌هاى پى‌بردن به اهميت نماز

در اين‌باره به نكات زير دقت و عمل كنيد:

۱٫ كتاب‌هايى درباره اهميت و ارزش نماز مطالعه كنيد، تا شناخت شما در مورد نماز بيشتر شود. وقتى بدانيم نماز به معناى ارتباط و سخن گفتن مستقيم با خداوند بزرگ است و اين بالاترين توفيقى است كه يك انسان مى‌تواند از آن برخوردار باشد، سعى مى‌كند همواره خود را آماده سازد. قرآن كريم مى‌فرمايد: (…وَالَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِالاْخِرَهِ يُؤْمِنُونَ بِهِ وَهُمْ عَلَى صَلاَتِهِمْ يُحَافِظُونَ)؛ … آنها كه به آخرت ايمان دارند به آن (قرآن) ايمان مى‌آورند و مراقب نمازهاى خويش مى‌باشند.

۲٫ سعى كنيد براى نماز برنامه‌ريزى كنيد؛ مثلا شب‌ها كمتر غذا بخوريد و زودتر بخوابيد و از هر گونه سستى و تنبلى دورى كنيد، زيرا سستى و تنبلى به ويژه براى نماز صبح از وسوسه‌هاى شيطان است. براى رهايى از وسوسه‌هاى شيطان شايسته است به خداوند بزرگ پناه برد: (قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاس * مَلِكِ النَّاس * إِلَـهِ النَّاسِ * مِن شَرِّ الْوَسْوَاسِ الْخَنَّاس * الَّذِى يُوَسْوِسُ فِى صُدُورِ النَّاس * مِنَ الْجِنَّهِ وَ‌النَّاسِ)؛ بگو پناه مى‌برم به پروردگار مردم، پادشاه مردم، خداى مردم، از شر وسوسه‌هاى شياطين از جنى و انسانى و…‌

رفتار والدين در نشان‌دادن اهميت نماز

برخى از رفتارهايى كه پدر و مادر در خصوص نمازخوان كردن فرزندان لازم به رعايت هستند، به شرح ذيل مى‌باشد:

۱٫ بالا بردن سطح آگاهى و شناخت فرزندان به طور غير مستقيم نسبت به فوايد نماز و نقش آن در زندگى انسان.

۲٫ زبان نرم و گويا با حكمت و موعظه و گفتوگوى جذاب و دل‌پسند درباره نماز و عمل به واجبات دينى: (ادْعُ إِلَى سَبِيلِ رَبِّكَ بِالْحِكْمَهِ وَالْمَوْعِظَهِ الْحَسَنَهِ وَ‌جَـدِلْهُم بِالَّتِى هِىَ أَحْسَن)؛ به راه پروردگارت با حكمت و پند پسنديده فراخوان و به روشى كه آن [روش] بهتر است، با آنان مناظره كن.

۳٫ فراهم كردن امكانات دل‌پذير (مانند: زيبا سازى محل، تهيه عطر، تهيه كردن سجاده براى فرزند)، كوتاه بودن برنامه نماز، تشويق و وعده جايزه، استمرار در برنامه‌ها و… .

۴٫ مشاوره با افرادى كه در اين زمينه مهارت دارند.

۵٫ آگاهى دقيق از شرايط امر به معروف و نهى از منكر براى والدين.

۶٫ تمرين عملى، به اين صورت كه پدر يا مادر از فرزند بخواهند كه هم زمان با آنها به نماز بايستد و هر آن‌چه آنها به زبان جارى كردند او نيز تكرار كند.

۷٫ بردن به مساجد براى شركت در نماز جماعت: از سفارشات حضرت لقمان(ع) به فرزندش اين است كه فرزندم! نماز بسيار بخوان! و هرگز نماز را از اول وقت تأخير نينداز و با جماعت نمازبگذار، هر چند در سخت‌ترين حالات باشد.

۸٫ تهيه و نمايش فيلم‌هايى درباره نماز.

تفاوت نمازخوان با تارك نماز

آگاهى از ارزش و اهميت نماز و دانستن جايگاه نمازگزار، ما را به تفاوت نمازگزار و كسى كه به نماز كم‌تر اهميت مى‌دهد رهنمون مى‌سازد. نماز در دين مقدس اسلام، از اهميت ويژه‌اى برخوردار است و يكى از فروع دين و حتى ستون دين به حساب مى‌آيد و قرآن كريم، با تعبيرهاى مختلفى، مانند «اقيمواالصلوه و…» بر واجب بودن آن تصريح فرموده است، تا جايى كه اگر نماز قبول شود، كارهاى ديگر هم زمينه قبولى پيدا مى‌كنند.

قرآن كريم به جا آوردن نماز را سبب رستگارى مى‌داند (قد افلح من تزكى و ذكر اسم ربه فصلى)؛ به راستى رستگار شد هر كه پاكى ورزيد و نام پروردگارش را ياد كرد پس نماز گزارد. و نيز مى‌فرمايد: (وَ الَّذِينَ يُؤمِنُونَ بِالأَخِرَهِ يُؤمِنُونَ بِهِ وَ هُم عَلَى صَلاَتِهِم يُحفِظُونَ)؛آنان كه به آخرت ايمان دارند، به آن ]كتاب قرآن[ ايمان مى‌آورند و مراقب نمازهاى خويش هستند. در اين آيه، از ميان تمام دستورهاى دينى، فقط به نماز اشاره شده است و نماز مظهر پيوند با خدا و ارتباط با اوست؛ به همين دليل، از همه عبادت‌ها برتر و بالاتر است. اهميت نماز در روايات اسلامى نيز بر كسى پوشيده نيست؛ ازجمله: سلمان فارسى نقل مى‌كند كه در خدمت پيامبراكرم(صلى الله عليه وآله) نشسته بودم؛ آن حضرت شاخه خشكى را گرفت و تكان داد تا تمام برگ‌هايش فرو ريخت، سپس رو به من كرد و فرمود: سؤال نكردى كه چرا اين كار را كردم؟ عرض كردم بفرماييد چرا؟ فرمود: هنگامى‌كه مسلمان وضو بگيرد و خوب وضو بگيرد و سپس نمازهاى پنج‌گانه را به جا آورد، گناهان او فرو مى‌ريزد؛ همانگونه كه برگ‌هاى اين شاخه فرو ريخت.

حضرت على(عليه السلام) از پيامبراكرم(صلى الله عليه وآله) نقل مى‌كند كه فرمود: نمازهاى پنج‌گانه براى امت من، مانند نهر آب جارى است كه بر در خانه يكى از شما باشد. آيا گمان مى‌كنيد اگر كثافتى در تن او باشد و روزى پنج بار در آن غسل كند، آيا چيزى از آن بر جسد او خواهد ماند؟! به خدا سوگند كه نمازهاى پنج‌گانه براى امت من، چنين است. هم‌چنين در روايتى مشهور كه از امام باقر(عليه السلام) نقل شده است كه فرمودند: اولين چيزى كه بنده بدان محاسبه مى‌شود نماز است؛ اگر پذيرفته شد، اعمال ديگر نيز پذيرفته خواهد شد و اگر ردّ شود، ديگر اعمال نيز ردّ خواهد شد.

اهميت نماز در آيات و روايات

خداوند متعال مى‌فرمايد: (اتْل مآ أوحى إليك مِن الكتـب و أقم الصّلوه إنّ الصّلوه تنهى عن الفحشآء و المنكر و لذكر اللَّه أكبر و اللَّه يعلمُ ما تصنعون) ؛ آنچه از كتاب به سوى تو وحى شده است بخوان و نماز را برپادار، كه نماز از كار زشت و ناپسند باز مى‌دارد و قطعاً ياد خدا بالاتر است و خدا مى‌داند چه مى‌كنيد.

در آيه ديگرى مى‌فرمايد: (يـأيّها الّذين ءامنواْ استعينواْ بالصّبر و الصّلوه إنّ اللَّه مع الصّـبرين)؛ اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، از شكيبايى و نماز يارى جوييد، زيرا خدا با شكيبايان است. هم‌چنين مى‌فرمايد: و در دو طرف روز ]اول و آخر آن [و نخستين ساعات شب، نماز را برپادار، زيرا خوبى‌ها بدى‌ها را از ميان مى‌برد… . بنابراين، نماز يك تكليف الهى بوده و بر تمام انسان‌هاى مكلف واجب است و تمام تكاليف و دستورهاى خداوند، در راستاى خوش‌بختى و به كمال رسيدن انسان است. گرچه خوش‌بختى تنها در نماز نيست،اما مى‌توان از نماز و عبادت به بهترين و مؤثرترين عامل خوش‌بختى و عاقبت به خيرى انسان و بهترين و محبوب‌ترين عمل نزد خداوند متعال نام برد؛ چنان‌كه از پيامبراكرم(صلى الله عليه وآله)سؤال شد: كدام اعمال نزد خداوند متعال محبوب‌ترين است؟ فرمود: الصلاه لوقتها؛ نمازى كه در وقت خوانده شود. اميرمؤمنان على(عليه السلام) هم مى‌فرمايد: هيچ عملى نزد خداوند محبوب‌تر از نماز نيست؛ پس امور دنيا، شما را از اوقات آن و خواندن آن در وقت، باز ندارد و به خود مشغول نكند.

نماز عامل خوش‌بختى است و عاقبت و سرنوشت انسان در روز قيامت به نماز بستگى دارد، زيرا امام‌باقر(عليه السلام)فرمود: اولين سؤال روز حساب از انسان، نماز است، اگر نماز انسان قبول شود، ديگر اعمال نيز قبول مى‌گردد.«نماز» از واجباتى است كه در قرآن كريم و روايات اسلامى بيشترين تأكيد و سفارش بر آن شده و تكليف واجبى است كه مكلف ـ حتى در حال مرگ ـ بايد آن را به جا بياورد و تحت هيچ شرايطى نبايد ترك شود و توصيه تمام انبياى الهى به امت‌هايشان بوده و در روز حساب‌رسى نيز اگر اين عمل (نماز) پذيرفته شود، ديگر اعمال نيز مقبول مى‌افتد.

«حفاظت از نماز» در كدام سوره آمده است؟

– درباره حفاظت از نمازها، چهار آيه در چهار سوره آمده است كه در يك آيه، خداوند به حفاظت از نماز امر مى‌فرمايد و در سه آيه ديگر آن را صفتى براى مؤمنان و يا نمازگزاران ذكر مى‌نمايد.

۱٫ (حَـفِظُواْ عَلَى الصَّلَوَ‌تِ وَالصَّلَوهِ الْوُسْطَى) در انجام همه نمازها و ـ به خصوص ـ نماز وُسطى [=نماز ظهر]كوشا باشيد.

۲٫ (وَالَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِالاَْخِرَهِ يُؤْمِنُونَ بِهِ‌ى وَهُمْ عَلَى صَلاَتِهِمْ يُحَافِظُونَ‌)؛ [يقين بدان] آنها كه به آخرت ايمان دارند، به آن (=قرآن) ايمان مى‌آورند و بر نمازهاى خويش، مراقبت مى‌كنند.

۳٫سوره مؤمنون آيه۹٫

۴٫ سوره معارج آيه۳۴

نخستين پرسش در قيامت

با توجه به آيه ۴ سوره اعراف شكى نيست كه خداوند از همه خلايق سؤال مى‌كند، ولى پرسش اين است كه در يك حديث مى‌خوانيم كه نخستين سؤال در قيامت از دوستى با اهل‌بيت است، در حديث ديگرى مى‌خوانيم كه نخستين پرسش، از نماز است. وجه جمع اين دو حديث چگونه است؟

همان طور كه اشاره شد در اصل سؤال هيچ جاى ترديدى نيست، اما در اين كه در قيامت نخست از چه چيزى سؤال مى‌شود، روايات متعددى داريم؛ امام صادق(عليه السلام)مى‌فرمايد: اوّل ما يحاسب به العبد على الصلاه فاذا قبلت قبل منه سائر عمله و اذا ردّت عليه ردّ عليه سائر عمله؛ نخستين چيزى كه آدمى بر آن محاسبه مى‌شود، نماز است. اگر نماز پذيرفته شد، ديگراعمال هم قبول مى‌شود و اگر نماز ردّ شد، ديگر اعمال هم ردّ مى‌شود.

در روايت ديگر مى‌خوانيم: اول ما يسأل العبد اذا وقف بين يدى الله تعالى عن الصلاه فان زكت صلاته زكى سائر عمله و ان لم تزك صلاته لم يزك عمله؛ هنگامى كه آدمى در پيشگاه خداوند تعالى قرار گيرد، نخست از نماز سؤال مى‌شود. اگر نمازش پاك بود، ديگر اعمالش هم پاك مى‌شود و اگر نمازش پاك نبود، ديگر اعمالش هم پاك نمى‌شود.

در روايت ديگري امام صادق(عليه السلام) مى‌فرمايد: انّ اول ما يسأل عنه العبد اذا وقف بين يدى الله عزوجل الصلوات المفروضات و عن الزكاه المفروضه و عن الصيام المفروض و عن الحج المفروض و عن ولايتنا اهل البيت؛ هنگامى كه انسان در پيشگاه خداوند متعال قرار مى‌گيرد، نخست از نمازهاى واجب، زكات واجب، روزه واجب، حج واجب و ولايت ما اهل‌بيت سؤال مى‌شود.

اين روايات با هم منافات ندارد، چون مراد از «اوّل» در اين روايات و امثال آن، اوّل اضافى و نسبى است به دو بيان:

۱- در قيامت آن گاه كه از اعمال بندگان سؤال مى‌شود، نخست نماز سؤال و محاسبه مى‌شود؛ از همين رو در روايت اول و دوم كلمه «عمل» ذكر شده است و هنگامى كه از اعتقادات سؤال مى‌شود، نخستين سؤال از محبت اهل بيت مى‌باشد. شيخ صدوق در بيان عقايد اماميه مى‌گويد: «پس از معرفت (اعتقادات) نخستين عملى كه از ميان اعمال آدمى، محاسبه مى‌شود، نماز است». پس به يك معنا بنابر نظر مرحوم صدوق، سؤال از اعتقادات مقدم بر سؤال از نماز است. ضمن اين كه يكى از شرايط قبولى نماز و ديگر عبادات اعتقاد به ولايت اهل‌بيت است. بر اين اساس نخستين چيزى كه سؤال مى‌شود، ولايت اهل‌بيت خواهد بود.

۲- اين كه زمان هردوپرسش متفاوت است،زيراباتوجه‌به رواياتى كه‌ازپيامبررسيده :مادرهفت جايگاه به شما سركشى مى‌كنيم، هنگام وفات، درقبر، هنگام برانگيخته‌شدن‌ازقبر، هنگامى كه پرونده عمل را اعطا مى‌كنند، وقت حساب‌رسى، وقت ميزان اعمال وهنگام عبورازصراط و درآن‌جا محبت ما كارساز است و با توجه به اهميتى كه مسئله ولايت دار، مى‌توان گفت زمان پرسش از ولايت علاوه برقيامت اول بار درعالم قبر و برزخ صورت مى‌گيرد.


برچسب: ، اهميت نماز، اهميت نماز در زندگي، اهميت نماز درآيات و روايات، تفاوت نماز با تارك نماز، فوايد نماز،
ادامه مطلب
امتیاز:
 
بازدید:
+ نوشته شده: ۱۲ شهريور ۱۳۹۶ساعت: ۱۱:۲۵:۵۱ توسط:farzrh موضوع: